سی وهفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر که از ۲۸ فروردین تا ۶ اردیبهشت ادامه داشت، به پایان رسید و جایزه سیمرغ زرین به فیلم «جوان روسی» از روسیه اهداء شد. در این برنامه که ۲۵۰ مهمان از ۵۸ کشور جهان حضور داشتند، ۱۶۳ فیلم از ۶۴ کشور برای نخستین‌بار در آسیا و در محل برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر، پردیس سینمایی چارسو در تهران، نمایش داده شد.
جشنواره جهانی فیلم فجر، بخش مستقلی از جشنواره ملی فیلم فجر است. جشنواره فیلم فجر که مهمترین رویداد سینمایی کشور است، پس از انقلاب اسلامی جایگزین جشنواره بین المللی فیلم تهران شد، که پیش از انقلاب با حمایت دفتر فرح پهلوی برگزار می‌شد. این جشنواره پس از چهار سال وقفه، مجددا در سال ۱۳۶۱ با نام جشنواره فیلم فجر توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی راه اندازی شد و تا سال ۱۳۷۴ فقط به سینمای ایران پرداخت، ولی پس از آن، بخش بین‌الملل و فیلم‌های سینمای جهان را نیز اضافه کرد.
سال ۱۳۹۴ و با هدف پررنگتر کردن هر دو بخش ملی و بین المللی، دو جشنواره تفکیک شدند. آنتونیا شرکا، منتقد و داور سینمایی، ضمن ابراز خرسندی از این جداسازی به ایرنا گفت: «آن ادغامی که پیش از این در این جشنواره شاهد بودیم باعث شده بود نه آنگونه که باید فیلم‌ها و سینمای بین‌الملل را برجسته کند و نه سینمای ایران به خوبی دیده می‌شد. با این جدایی که حالا اتفاق افتاده، دو رخداد مثبت صورت گرفته است؛ اول اینکه زمان دهه فجر از نظر فصلی زمان مناسبی برای دعوت مهمانان خارجی نبود، در صورتی که بهار زمان بسیار مناسبی برای دعوت مهمانان خارجی است و دوم این که فرصتی برای ما که مخاطب داخلی بودیم باقی نمی‌گذاشت تا هم فیلم‌های ایرانی را ببینیم و هم فیلم‌های خارجی را. اما با این شکل اجرا با خیال راحت عمدتا فیلم‌های خارجی را می بینیم؛ یعنی فیلم‌هایی که جزو بخش مسابقه هستند».
وی همچنین افزود: «ضمن اینکه، اینجا (چهارسو) مکان مناسبی برای کاخ جشنواره هست و مرکز شهر است و دسترسی بهتری دارد. در نتیجه من از این بابت راضی هستم. از نظر استانداردها در مجموع اینجا را می‌پسندم به دلیل این که به نوعی استانداردهای بین المللی دارد؛ چرا که از نظر سرویس دهی، سالن‌ها، کیفیت پخش فیلم‌ها و... کلا مناسب است و نوعی نظم در این جشنواره هست که می‌پسندم».
